திருப்பரங்குன்றம் தீப வழக்கில் தனி நீதிபதி அதிகார வரம்பை மீறியதாக அரசு தரப்பு இறுதி வாதம்

கோயில் கலாச்சாரம், ஆகம விதிகள், பூஜை விதிகள், அர்ச்சனை முறைகள், வழிபாட்டு உரிமை சட்டம் ஆகிய அனைத்தும் முறையாகவும் சட்டப்பூர்வமாகவும் இருக்கும் நிலையில், அதனை மாற்றும் வகையில் தனி நீதிபதி உத்தரவிட்டது சரியல்ல. ஒரு தனி நபர் புதிதாகக் கூறும் கலாச்சாரத்தை ஏற்குமாறு கோயில் நிர்வாகத்துக்கு நீதிமன்றம் உத்தரவிட முடியாது.

திருப்பரங்குன்றத்தில் கோயில், அறநிலையத் துறை, தேவஸ்தானம் மற்றும் அறங்காவலர் குழு ஆகியோரின் ஒருமித்த முடிவின்படி, உச்சிப்பிள்ளையார் மண்டபத்திலேயே கார்த்திகை தீபம் வழக்கமாக ஏற்றப்பட்டு வருகிறது. அதற்குத் தகுந்த ஆதாரங்கள் கோயில் தரப்பிடம் உள்ளன. இதை மாற்றக் கோரும் மனுதாரரின் மனுவை தள்ளுபடி செய்திருக்க வேண்டும்.

மலை உச்சியில் இருப்பது தீபத்தூண் என்பதற்கான எந்தவித ஆவணங்களும், வரலாற்று ஆதாரங்களும் இல்லை. 1920-ம் ஆண்டு மாவட்ட நீதிபதி முழு மலையையும் ஆய்வு செய்தபோது, மலை உச்சியில் தர்கா மட்டுமே உள்ளதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அப்போது தூண் இருந்திருந்தால், அது தீர்ப்பில் கண்டிப்பாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும். தூண் தொடர்பாக எந்தக் குறிப்பும் இல்லை. மலை உச்சியில் தர்கா உள்ள நிலையில், அந்தத் தூண் எப்போது அமைக்கப்பட்டது என்பதே கேள்விக்குறியாக உள்ளது.

தீபம் ஏற்றுவது போன்ற கோயில் நடைமுறைகள் உரிமையியல் தன்மை கொண்டவை. இதுபோன்ற வழக்குகள் உரிமையியல் நீதிமன்றத்தில்தான் விசாரிக்கப்பட வேண்டும். உயர் நீதிமன்றத்தில் தனி நீதிபதி நேரடியாகத் தலையிட முடியாது. மதுரை பாண்டி கோயில் தொடர்பான வழக்கிலும், அர்ச்சகர் பூஜை செய்யும் உரிமை குறித்து உரிமையியல் நீதிமன்றத்தை அணுகவே தீர்ப்பளிக்கப்பட்டது.

எங்கு தீபம் ஏற்ற வேண்டும் என்பதை தீர்மானிக்கும் இறுதி அதிகாரம் அறநிலையத் துறைக்கே உள்ளது. ஒரு கோயிலில் பல ஆண்டுகளாகக் கடைப்பிடித்து வரும் பழக்க வழக்கங்களை திடீர் உத்தரவால் மாற்ற முடியாது. தனி நீதிபதி தனது அதிகார எல்லையை மீறி அவசரமாக உத்தரவு பிறப்பித்துள்ளார்” என்றார்.

பின்னர் நீதிபதிகள், “திருப்பரங்குன்றம் வழக்கில் உரிமையியல் நீதிமன்ற உத்தரவுகள் என்ன? உயர் நீதிமன்ற தனி நீதிபதி இதுபோன்ற விவகாரங்களில் தலையிட முடியுமா என்பதற்கான சட்ட ஆதாரங்கள் மற்றும் அறநிலையத் துறை விதிகள் தொடர்பான ஆவணங்களைச் சமர்ப்பிக்க வேண்டும்” என அரசுத் தரப்புக்கு உத்தரவிட்டனர்.