நெருக்கடியுடன் விளையாடுதல் -விக்டர் ஐவன்

நான் ஒரு பொருளாதார நிபுணரோ அல்லது நிதிவிவகார நிபுணரோ அல்ல, ஆனால் இலங்கை அரசின் இயக்கவியலையும் அதன் சமூக-அரசியல் முறைமையையும் கவனமாகப் பின்பற்றிய ஒரு அரசியல் ஆய்வாளர் மற்றும் ஒரு விமர்சகர் என்ற முறையில், மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, இலங்கை வங்குரோத்து நிலையை நோக்கி செல்கிறதெ ன்று என்னால்எதிர்வுகூற முடிந்தது.

பல நேர்காணல்கள் மற்றும் கலந்துரையாடல்களில், நாடு வங்குரோத் தாகி விட்டதாக இரவு தூக்கத்திற்குப் பிறகு அவர்கள் காலையில் எழுந்தவுடன் நாடு வங்குரோத் தாகி விட்டதாககேட்டு ஆச்சரியப்படக்கூடாது என்று நான் எனது பார்வையாளர்களை எச்சரித்திருந்தேன்.

இதேபோல், 2010 ல், உள்நாட்டு உள்நாட்டுப் போர் முடிவடைந்த பின்னர், நாட்டின் சமூக-அரசியல் முறைமையில் பெரும் சரிவு ஏற்படும் என்றும், இலங்கை அராஜக நிலைக்குத் தள்ளப்படும் என்றும் எச்சரித்தேன்.

இலங்கையில் விட யங்கள் எவ்வாறு நிகழ்கின்றன என்பதை விமர்சன ரீதியாகக் கவனிக்கும் எவருக்கும் நாடு ஒரு பெரிய படுகுழியை நோக்கி நகர்கிறது என்பதை முன்கூட்டியே புரிந்துகொள்வது கடினம் அல்ல. சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர்தவறானவழியில் செல்லும் நாடாக இலங்கையை கருதலாம்.

இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் விளைவாக, எந்தவொரு விடுதலை போராட்டமும் இல்லாமல் இலங்கையால் சுதந்திரத்தை அடைய முடிந்தது. ஆனால் மேம்பட்ட ஜனநாயக சுய ஆட்சி முறைமையை த் தக்கவைக்க தேவையான அளவுக்கு விருத்தியடைந்த மற்றும் முதிர்வடைந்த ந்த சமூகம் நாட்டில் உருவாகவில்லை.

இந்திய சகாக்களுடன் ஒப்பிடும்போது, இலங்கையில் நாங்கள் கொண்டிருந்த அரசியல் தலைவர்களை முதிர்ச்சியற்றவர்களாகவும் பின்தங்கியவர்களாகவும் கருதமுடியும் . ஒரு ஜனநாயக கட்டமைப்பிற்குள், அவர்கள் மரபுரிமையாகக் கொண்ட ஜனநாயக ஆட்சி முறையை திறம்பட பராமரிக்க தேவையான அறிவு அல்லது ஒழுக்கத்தை அவர்கள் கொண்டிருக்கவில்லை.

சுதந்திரம் பெற்றதிலிருந்து…

சுதந்திரம் பெற்ற காலம் முதல் இன்றுவரை 73 வருட காலத்தை பாராளுமன்ற ஆட்சி காலம் மற்றும் ஜனாதிபதி ஆட்சி காலம் என இரண்டு முக்கிய கட்டங்களாக பிரிக்கலாம். 73 ஆண்டுகளில், முதல் 29 ஆண்டுகளில் பாராளுமன்ற ஆட்சி நிலவியது. ஏறக்குறைய 44 ஆண்டுகளாக இப்போது ஒரு ஜனாதிபதி முறைமை அல்லது சில கோட்பாட்டாளர்கள் அதை விளக்கியுள்ளபடி, ஒரு அரை வாசி ஜனாதிபதி முறைமை செயற் பாட்டில் உள்ளது.

சுதந்திரம் வழங்கிய பின்னர் ஆங்கிலேயர்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேறிய நேரத்தில், இலங்கை ஆசியாவின் மிகவும் முன்னேறிய நாடுகளில் ஒன்றாக இருந்தது. தனிநபர் வருமானத்தைப் பொறுத்தவரை இது ஜப்பானுக்கு அடுத்தபடியாக இருந்தது. வெளிநாட்டு சொத்துக்களின் மதிப்பு 1,200 மில்லியன்ரூபாவாக ஒரு வருட இறக்குமதி செலவுக்கு சமமாகவிருந்தது.ஆனால் எமது தலைவர்களுக்குமிகையாகவிருந்த அந்நிய செலாவணியை எவ்வாறு நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு திறம்பட பயன்படுத்துவது என்று தெரியவில்லை. அரிசி உட்பட உணவு மானியத்திற்கான செலவு கல்வி மற்றும் சுகாதாரத்துறை செலவை விட கணிசமான அளவுவுக்கு அதிகமாக இருந்தது.

ஆரம்பத்திலி ருந்தே, வாழ்க்கை ச் செலவு வருமானத்தை விட அதிகமாக இருந்தது. தொடக்கத்திலிருந்தே அரசியலமைப்புக்கு அமைவாக செயற் படுவதற்கான ஒழுக்கமோகண்ணியமோ இல்லை. நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு உள்ள க ஒற்றுமையின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்துகொள்வதற்கு அவர்கள்தவறிவிட்டனர்; ஆரம்பத்தில் இருந்தே, அவர்கள் இனம், சாதி மற்றும் மதம் தொடர்பானவிவகாரங்களை குழப்பத்திற்கான நெருக்கடியாக மாற்றியுள்ளனர்.

1978 இல் ஒரு ஜனாதிபதி முறைமையை யை ஏற்றுக்கொண்ட பிறகு, அரசின் அனைத்து அதிகாரங்களும் ஒரு தனியாளுக்கு வழங்கப்பட்டு, அவரை சட்டத்திற்கு மேலாக வைத்திருந்த பிறகு, முன்னேற்றம் மற்றும் அழிவு ஆகிய இரண்டையும் நோக்கி ய பயணத்தின் வேகம்ஒரே நேரத்தில் தீவிரப்படுத்தப்பட்டது அத்துடன் நாடு நீடித்த வன்முறைக்கான பாதை மற்றும் பெரும் இரத்தக்களரிநிரம்பியநிலைக்கு தள்ளப்பட்டது.

சட்டத்திற்கு மேலாக உள்ள புதிய ஜனாதிபதி முறைமையைஉள்ளீர் த்ததை தொடர்ந்து, ஜனாதிபதியும் ஆளும் கட்சி எம்.பி.க்களும் பொதுச் சொத்துக்களைக் ஒன்றுசேர்ந்து கொள்ளையடிக்கப் பயன்படுத்திய ஒரு நேர்மையற்ற அமைப்பு உருவானது.

இந்த மோசமான நடைமுறை அரசையும் அதன் நிறுவனங்களையும் பழுதான மற்றும் படி முறையான ஊழல் நிலைக்கு தள்ளியது. இது அரசாங்க வருமானம் கடுமையான அளவுக்கு குறைந்து விடுவதற்கு வழிவகுத்தது.

நாட்டை அடுத்தடுத்து ஆட்சி செய்த அரசாங்கங்கள் கொள்ளையடித்ததன் அளவு படிப்படியாக நாட்டின் பொருளாதாரம் துரதிஷ்டவசமான கழிவுகளாக மாற்றப்பட்ட நிலை அதிகரித்தது. இறுதியில், இலங்கை வங்குரோத்தான மற்றும் அராஜகமான ஒரு தோல்வியடைந்த நிலையை அடைந்துள்ளது; மேலும் பொருளாதாரம் மட்டுமல்ல சமூக அரசியல்முறைமையும் முற்றிலும் சரிந்துவிட்டது.

பேரழிவின் விளிம்பில்

இப்போது இலங்கை நவீன யுகத்தில் பிரவேசித்த திலிருந்து சந்தித்த மிகப்பெரிய அல்லது மிகப் பாரிய நெருக்கடியை எதிர்கொள்கிறது. இப்போது நெருக்கடியானது மக்களால் உறுதியான விதத்தில் தெளிவாகக் காணக்கூடிய மற்றும் உணரக்கூடிய ஒரு நிலையை எட்டியுள்ளது.

இறக்குமதிகள் மீது விதிக்கப்படும் கட்டுப்பாடுகள் பெரிய அளவில் பொருளாதார நடவடிக்கைகளை மேலும் பலவீனப்படுத்தும் ஒரு காரணியாக செயற் படும்.

இரசாயன உரத்தின் மீதான தடை நாட்டின் ஒட்டுமொத்த விவசாயத்தின் விரைவான வீழ்ச்சிக்கும் மற்றும் பஞ்சத்திற்கு கூட வழிவகுக்கும். எரிபொருள் இறக்குமதிக்கு விரைவில் கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்படும் சூழ்நிலை உருவாகலாம். இத்தகைய நிகழ்வு மின்சாரம் மற்றும் போக்குவரத்து ஆகியவற்றில் பேரனர்த்த விளைவை ஏற்படுத்தும். அத்துடன் , மருந்துகளுக்கு பெரும் பற்றாக்குறை இருக்கக்கூடும், மேலும் இது அவர்களின் உடல்நலத்திற்காக மருந்துகளை பெரிதும் நம்பியிருக்கும் நோயாளிகளின் வாழ்க்கையில் மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தும்.

நெருக்கடியைக் கடந்து, அதனுடன் மல்யுத்தம் செய்வதற்கு அனுமதித்த சூழ்நிலையில் அரசாங்கம்உள்ளது. குறைந்த பட்சம், அதன் ஓட்டத்தின் தீவிரத்தைத் தணிக்க, அதை வெற்றிகரமாக நிறுத்துவதற்கு கூட முடியவில்லை.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, பேரழிவுக்கு வழிவகுக்க முன் பாக நெருக்கடியை சமாளிக்கும் ஒரு மூலோபாய திட்டமும் அரசாங்கத்திடம் இல்லை. எதிர்க்கட்சிகளுக்கு கூட அதற்கான தொலைநோக்கு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. ஒருவேளை, நெருக்கடி எவ்வளவு தீவிரமடைகிறதோ, அவ்வளவுவிரைவாக அரசாங்கம் வீழ்ச்சியடையுமெனவும் , ஆட்சி செய்வதற்கான அதிகாரம் விரைவில் அவர்களின் மடியில் விழுமென்றும் அவர்கள் நினைத்துக் கொண்டிருக்க கூடும்.

நெருக்கடியின் வேகத்தை அரசாங்கத்தால் விரைவில் நிறுத்த முடியாவிடின் , நாடு தாங்கமுடியாத அளவிற்கு பாரிய விலை கொடுக்க வேண்டியிருப்பது தவிர்க்க முடியாததாகிவிடும். அது நாட்டிற்கு ஈடுசெய்ய முடியாத பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். அரசாங்கம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சனைகளில் சில பிரச்சினைகளை அரசாங்கத்தால் தனியாக தீர்க்க முடியாது, அவற்றைத் தீர்க்க ஒரு அனைத்து கட்சி அல்லது ஒரு தேசி ய அணுகுமுறை தேவைப்படுகிறது.

அரசாங்கமோ அல்லது ஆளும் கட்சியோ சட்டங்களை இயற்றும் அதிகாரத்தைக் கொண்டுள்ளன, ஆனால் அதற்கு ஒரு அரசியலமைப்பை உருவாக்கும் திறன் இருக்க முடியாது. மக்களின் ஆதரவு இல்லாமல் இரு குழுக்களும் செய்ய முடியாத விட யங்கள் உள்ளன.சர்வஜன வாக்கெடுப்பு தேவையில்லாத இலகுவான அரசியலமைப்பு திருத்தங்களைமேற்கொண்டு இரு கட்சிகளும் சட்டம் இயற்றலாம். வாக்கெடுப்பின் அங்கீகாரம் தேவைப்படும் அரசியலமைப்புத் திருத்தத் தை மக்களின் ஆதரவு இல்லாமல் இயற்ற முடியாது.

இலங்கை எதிர்கொள்ளும் நெருக்கடி அரசாங்கத்தால் தனியாகவோ அல்லது அரசாங்கத்தாலும் எதிர்க்கட்சிகளாலும் தீர்க்கப்பட முடியாத ஒன்றாக கருதப்படுகிறது; அதற்கு உண்மையில் மக்களின் தீவிர ஆதரவும் தேவை.

தேர்ந்தெடுக்கப்பட வேண்டிய பாதை

நெருக்கடியின் காரணங்களை அடையாளம் காண்பதன் மூலம் மட்டுமே அதனைகடந்து செல்லத் தேவையான தீர்வுகளைப் பற்றி புரிந்து கொள்ள முடியும். ஒரு நாடு இத்தகைய நெருக்கடியில் சிக்குவது மிகவும் அரிது. ஒன்று அல்லது பல தவறுகளால் ஒரு நாடு பொதுவாக இதுபோன்ற துரதிருஷ்டவசமான மற்றும் பரிதாபகரமான சூழ்நிலையில் வீழ்ந்து விடாது . நூற்றுக்கணக்கான கடுமையான தவறுகள் தொடர்ந்து புறக்கணிக்கப்பட்டு அவற்றை சரிசெய்யாமல் தொடர அனுமதிக்கும்போதுதான்இ து நிகழும்.

சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் ஆட்சி செய்யும் அதிகாரத்தை கொண்டிடிருந்த வர்களால் நாடு ஆட்சி செய்யப்பட்ட ஜனநாயக விரோத, தன்னிச்சையான மற்றும் பொறுப்பற்ற முறையில் இந்த சூழ்நிலையில் செல்வாக்கு செலுத்தும் ஒரு முக்கிய காரணியாக கருதலாம்.

அரசியலமைப்பைமீறி உள்வாங்கப்பட்டிருக்கும் சிறுபான்மையினரை நிரந்தரமாக அடக்குவதற்கான கொள்கை சமூக ஒழுங்கை பலவீனப்படுத்திஅதனூடாக சிறப்பான சமூக முறைமையின் அத்தியாவசிய அம்சங்களானஐக்கியத்தையும் ஒத்திசைவையும் அழிப்பதற்கு வழிவகுக்கிறது,அரசியலமைப்பில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள வழிகாட்டுதல்களுக்கு மாறாக பிரிட்டிஷாரிடமிருந்து பெறப்பட்ட ஜனநாயக அரசியல் முறைமையும்பேணப் பட்டது.

இதன் விளைவாக, நாட்டின் பொருளாதாரத்தின் வீழ்ச்சியுடன்அரசியல் முறைமை அதிகபட்சம் சிதைவான நிலையை எட்டியுள்ளது,அரச தலைவர் சட்டத்திற்கு மேலாக வைக்கப்பட்ட தொரு ஆட்சி முறைமை பின்பற்றப்பட்டதைத் தொடர்ந்து, அரச தலைவர் ஆளும் கட்சியின் உறுப்பினர்களுடன் ஒன்று சேர்ந்து பொது சொத்துக்களை பாரிய அளவில் கொள்ளையடிப் பதற்கானநிலை ஸ்தாபிக்கப்பட்டது.

சர்வதேச கடன் சந்தையில் இருந்து அதிக வட்டி விகிதத்தில் பெறப்பட்ட கடன்களில் இலங்கை ஆரம்பித்த திட்டங்களின் மதிப்பைக் கண்டறிய ஒரு கணக்காய்வு செய்யப்பட்டால், சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, அவற்றில் பெரும் பகுதியும் நாசமாகிவிட்டது என்பதை உணர்வது கடினமாக இருக்காது. இப்படி ஒரு நிலைக்குச் சீரழிந்த ஒரு நாடு இது போன்ற பரிதாபகரமான சூழ்நிலையில் வீழ்ச்சியடைவதைக் கண்டு ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை.

இந்த நெருக்கடியை சமாளிக்க கட்டமைப்பு ரீதியான சீர்திருத்தங்களை உள்ளடக்கிய வலிமிகுந்த சத்திர சிகிச்சை அவசியம். இது அரசாங்கத்தால் தனியாக செய்யக்கூடிய ஒரு அறுவை சிகிச்சை அல்ல. இது அனைத்து கட்சிகள் மற்றும் பொதுமக்களின் ஆதரவின் அடிப்படையில் செய்யப்பட வேண்டிய ஒரு நடவடிக்கையாகும். அதற்கான நடைமுறைத் திட்டம் இருக்க வேண்டும், அதை அரசு, எதிர்க்கட்சி மற்றும் மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து பங்குதாரர்களும் பங்கேற்கும் ஒரு ஜனநாயக திட்டத்தில் இந்தநிகழ்ச்சித் திட்டம் வகுக்கப்பட வேண்டும்.

இந்த நெருக்கடிக்கு விரைவில்தீர்வு காண்பதற்கு ஒரு பொதுவான தேசிய நிகழ்ச்சித் திட்டத்தை நோக்கி செல்வதற்கு எதிரணி இயக்கங்களும் மக்களும் அரசாங்கத்தை வலியுறுத்த வேண்டும். அத்தகைய திட்டத்தை அரசு தொடங்கினால், அது உண்மையான மற்றும் நடைமுறை சீர்திருத்தங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு முற்போக்கான திட்டமாக இருந்தால், அதை செயல்படுத்துவதற்கு எதிர்க்கட்சி இயக்கங்களும் பொதுமக்களும் தங்கள் ஆதரவை இதயசுத்தியுடன் வழங்க வேண்டும்.

எவ்வாறாயினும், நாட்டின் எதிர்காலத்தில் பேரழிவான விளைவைவுகளை க் கருத்தில் கொண்டு, அத்தகைய திட்டத்தை அரசாங்கம் பின்பற்ற மறுத்தால், எதிர்க்கட்சிகளும் பொதுமக்களும் ஒன்றிணைந்து நெருக்கடியை சமாளிக்க மாற்று மறுசீரமைப்புத் திட்டத்தை உருவாக்க வேண்டும் மற்றும் அரசாங்கம் அதை செயற் படுத்த வலியுறுத்த வேண்டும்.

தற்போதைய அரசாங்கம் அதைச் செய்யத் தவறும் பட்சத்தில் உண்மையான மறுசீரமைப்பு திட்டத்தை செயற் படுத்த புதிய அரசாங்கத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கும் நோக்கில் அமைதியான மக்கள் போராட்டத்தின் அடிப்படையாக இந்த திட்டத்தின் வரைவை உள்ளீர்க்க முடியும்.

பினான்சியல் டைம்ஸ்
link- financial times
Playing with the crisis